Unearth - wykopywanie ruin za pomocą kości

Unearth

Liczba graczy: 2-4

Czas gry: 20-50 minut

Autorzy: Jason Harner, Matthew Ransom

Wydawnictwo: Brotherwise Games (to samo, które wydało oryginalnie Boss Monster)

Ocena: 4/5
 

Co powiecie na grę planszową z ciekawą grafiką (coś à la low-poly), wymagającą planowania równolegle dwóch taktyk, i do tego z nutką hazardu? Jeżeli powiecie „tak”, to z pewnością będę mógł polecić wam Unearth. Niestety gra ma także jedną wadę – nie została wydana po polsku, jednak jest dostępna w polskich sklepach za całkiem przystępną cenę (nieco ponad 100 zł).

Instrukcja (którą można przeczytać tutaj) do gry napisana jest prostym językiem i w pełni tłumaczy wszystkie zasady, nie ma wątpliwości, co w grze się dzieje. W trakcie kilkunastu (a może już dwudziestu kilku) rozgrywek nie pojawiły się żadne pytania, na które nie można było szybko znaleźć odpowiedzi w FAQ. Same zasady są bardzo proste, co jest wręcz niewiarygodne, gdyż dają bardzo wiele możliwości. Dodatkowo karty ze skrótem zasad i punktacji są napisane doskonale i w zupełności wystarczają jako pomoc do gry.

Do dyspozycji dostajemy następujące elementy:

Ruiny (Ruins)

Zdobywanie kart ruin to główny cel Unearth. Przedstawiają ruiny dawnej cywilizacji, które małe plemiona (czyt. gracze) odkrywają i zdobywają, by odzyskać utraconą chwałę. Zdobywanie ruin polega na dokładaniu na nie kości, których suma oczek musi ostatecznie przekroczyć wartość podaną na danej karcie. Gdy się to wydarzy, gracz posiadający kość o najwyższej liczbie oczek otrzymuje ten ruiny. Ruiny występują w pięciu kolorach, a w skrócie można napisać, że im więcej ruin tego samego koloru uzbierał gracz, tym więcej będzie miał punktów na zakończenie.

 

Czyż te ruiny nie są piękne?

Kamienie (Stones)

Gracze mający pecha w kościach (chociaż czasami warto rzucić nisko, by zebrać potrzebny w danym momencie kamień), otrzymują w nagrodę kamienie (tekturowe hexy), służące do budowy cudów. Każdy rzut kością z niskim wynikiem skutkuje otrzymaniem kamienia znajdującego się na ruinach (a gdy te się skończą, losuje się jeden z estetycznego, czarnego woreczka). Hexy układa się na stole w odpowiedni sposób (tworzy się „okręgi” z miejscem na sześciokąt pośrodku) i gdy stworzy się pełny okrąg, można w jego centrum wybudować cud. Kamienie występują w czterech kolorach i od nich zależy, jakie cuda można wykreować.

 

W hexach jest coś, co porusza moje serce.

Cuda (Wonders)

Cuda dzielą się na trzy rodzaje: pomniejsze (lesser), większe (greater) i specjalne (named). Pomniejsze cuda można wybudować w każdej konfiguracji kamieni, dają jednak niewiele punktów. Większe można stworzyć tylko w okręgach zbudowanych z kamieni tego samego koloru i dają naprawdę sporo punktów. Natomiast specjalne wymagają określonej konfiguracji kamieni i dają różnorakie bonusy – możliwość przerzutu kości o danym wyniku, pociągnięcia ruin z talii czy sprawienie, że posiadane kamienie zaczynają liczyć się jako punkty.

 

Kilka specjalnych cudów.

Karty eksploracji (Delver cards)

Karty eksploracji pozwalają manipulować kośćmi. Otrzymujemy je jako nagrodę pocieszenia – gdy ktoś zdobywa ruiny, a my mieliśmy na nich nasze kostki, dostajemy odpowiednią liczbę kart eksploracji. Poza jednym wyjątkiem i początkiem rozgrywki nie ma innej możliwości, by je zdobyć. Niewiele więcej można o nich powiedzieć, może poza tym, że ich odpowiednie użycie może pozwolić nam zdobyć sporo ruin.

 

Expedtion i Band of Delvers to moje ulubione karty.

Wielościenne kości do gry

Każdy gracz posiada kość czworościenną, trzy kości sześciościenne i kość ośmiościenną. W swojej turze wybiera się kość, którą będzie się turlać i ruiny, do których ta kość zostanie przypisana. Jak już wspomniałem powyżej, jest to w sumie najważniejszy element gry, pozwalający na zdobycie ruin.

 

Jak ktoś grywał w D&D: sztylet, trzy krótkie miecze i długi miecz.

Co sprawiło, że Unearth cieszy się takim uznaniem w gronie moich znajomych (i moim uznaniem także)? Przede wszystkim dynamika rozgrywki i konieczność dopasowywania strategii do tego, co dzieje się na stole. Jeden rzut kością może sprawić, że należy przemyśleć swoje dotychczasowe osiągnięcia i zadziałać odpowiednio do tej nagłej zmiany. Pomimo (może nie tak dużej, ale wciąż) sporej liczby elementów, gra toczy się szybko i ma bardzo proste zasady. Do tego wszystkiego grafika jest prześliczna, układanie kolorowych sześciokątów także ma swój urok. No i hazard, jak wiadomo, też wciąga, a czasem wybór kości i karty, na którą się nią rzuci, mocno przypomina emocje z kościanego pokera.

 

Na koniec jeszcze porównanie ruin, cudów i kart eksploracji. Bo wielkość ma znaczenie.

Grę polecam wszystkim – i tym, którzy lubią kombinować i tym, którzy lubią proste rozgrywki. Ciężko się Unearth znudzić i rozegranie kilku partii z rzędu wciąż jest emocjonujące. A do tego pudełko jest lekkie i niewielkie – nadaje się więc na wyjazdy. Dzięki za przeczytanie i zapraszam po więcej. A jeżeli wam się podobało, a jeszcze nie wiecie, że mam Facebooka, to zachęcam także do polubienia mojej strony i zmotywowania mnie w ten sposób do grania w jeszcze więcej gier.

Gry Andrzeja